De nummer 1 oorzaak van conflicten
Hij probeerde zich nog te verzetten door op zijn hand te bijten, maar alle woede en pijn van de afgelopen weken, was niet meer tegen te houden.
De grote, sterke man tegenover mij, zag er ineens kwetsbaar en gebroken uit.
Even voelde ikzelf ook de tranen in mijn ogen prikken.
Ik haalde diep adem en zei zacht 'het is niet erg, het is normaal dat je je zo voelt'.
Hoe moeilijk is het om je niet gewaardeerd en niet begrepen te voelen? Dat je geen erkenning krijgt voor jouw bijdrage, jouw talenten en jouw inzet.
In bijna alle conflicten is bij 1 of beide partijen dit gevoel aanwezig.
Alleen laten we dit met z'n allen natuurlijk niet merken.
Of weten misschien zelf niet eens dat dit eigenlijk de oorzaak van de wederzijdse boosheid en wantrouwen is. (lees hier meer over onbewust gedrag)
Dus stropen we de mouwen op, verharden we en nemen stevig onze posities in.
De argumenten en verwijten schieten over de tafel en zo wordt de afstand steeds groter.
Mijn taak als mediator is om de juiste vragen te stellen, zodat uiteindelijk die erkenning (die er vaak wel degelijk gewoon is) alsnog gegeven wordt. (lees hier hoe een mediation verloopt)
En soms zorgt dit voor veel emotie, zoals in de hierboven beschreven situatie.
Niet dat ik daar perse op uit ben.
Waar het om gaat is dat in een conflict vaak een emotie (en dus een onderliggende behoefte) de eigenlijke oorzaak is. En een partij simpelweg 'een stok om mee te slaan' zoekt (bewust of onbewust). Deze stok is dan het (juridische) standpunt dat een partij steeds roept.
En ja... dit geldt ook voor werkgevers. En ja... dit geldt ook voor conflicten tussen bedrijven. En ja... dit geldt ook voor puur zakelijke conflicten.
Als het conflict namelijk puur over de inhoud zou gaan, dan komen partijen er meestal zelf wel uit. (lees deze blog over mijn ervaring als advocaat in het verschil van perspectief).
Als het lukt om boven tafel te krijgen waar het nu eigenlijk om gaat, is de volgende stap cruciaal.
Namelijk laat (oprecht) merken dat je de ander probeert te begrijpen en geef erkenning voor het gevoel van de ander.
Volgt dit niet... dan is de kans groot dat we steeds opnieuw in dezelfde discussie terug komen.
En helaas maak ik dat ook mee.
Dan leg ik de bal voor het doel, klaar om ingetikt te worden.... en iemand schiet niet.
Eigenwijs als ik ben, probeer ik het meerdere keren. Zal soms meer gaan confronteren of apart met een partij praten, maar uiteindelijk kan ik niet het doelpunt maken. Dat is de keuze van een partij zelf. Hoe frustrerend dit soms ook is.
En als het dan wel lukt en het is een schot in de roos, dan voel je de spanning zo de deur uitlopen. En is de oplossing dichtbij.
En hoewel ik dan keurig rustig en neutraal reageer, doe ik vanbinnen een vreugde dansje.
Wil je aan de slag met een preventieve aanpak van conflicten binnen jouw organisatie? Meld je dan hier aan voor mijn e-boek 'Voorkom gedoe op de werkvloer' of kijk eens naar mijn training.
